De verhuiswagen staat voor de deur...

Ja echt!
Daarover later meer.

Afgelopen week was weer een redelijk saaie week. Het weer verbeterde, maar het waaide nog steeds vreselijk. Vanaf donderdag werd het beter en kwam de zon er vaker bij. Wel werd de pet je nog steeds van het hoofd geblazen door de wind. Wat betreft het weer gaan we komende week helemaal de zomer tegemoet, zie foto 1.
Zo grappig, Canadezen hebben het er altijd over dat ze 4 seizoenen hebben. Wij zijn er inmiddels over uit dat de seizoenen iets is wat je beleeft en wat dus per persoon verschilt. Want volgens ons zijn er hier 2 seizoenen. Zomer en winter. Afgelopen week vroor het nog 's nachts en was het overdag 2 graden, komende week gaan we richting 30 graden. Lente slaan we gewoon over. Zo ook in de natuur. De typische vroege voorjaarsbloeiers bloeien hier tegelijk met de fruitbomen, de tulpen, en de paardenbloemen. Kun je je in Nederland niet voorstellen.

Maar goed, er stond dus een verhuiswagen voor de deur!
Nope, niet voor ons. Maar Steve en Stacey gingen afgelopen maandag dan eindelijk verhuizen. Huilen!
Nee hoor, grapje. Het is alleen dat je zulke goede buren niet weer zult krijgen. Afgelopen vrijdag zijn de nieuwe buren erin getrokken. Men wat een zooi hebben die! Het is nu zondagavond en oprecht de halve garage staat nog vol met dozen en kratten vol zooi. Geen meubilair, puur decoratie-spul en aankleding en rommel. Echt bizar. De buurvrouw heeft al even hoi gezegd, de buurman was er op de achtergrond wel bij maar heeft niet meer gedaan dan ons vluchtig even aankijken. Zijn naam noemen was blijkbaar al te veel. Het is moeilijk voor te stellen dat dit hele goede vrienden zijn van Steve en Stacey. Wat een verschil zeg, echt bizar. Oh well, misschien trekt het nog bij en gaat de nieuwe buurman ooit nog wel eens 'hoi' zeggen.

Gisteren hadden we een lange wandeling ingepland. Het weer is nu eindelijk goed dus we moeten het ervan nemen. We mogen nog steeds niet weg (stay home order verlengd tot begin juni. Dom volk, jullie cijfers in NL zijn hoger dan in heel Canada bij elkaar...) dus waren we weer gekluisterd aan de Trans Canada Trail. Maar nu gingen we dus weer heel ver. De beek was het einddoel voor vandaag. Die ligt bijna 10 km verderop, dus dat is ook wel ver genoeg op een dag.
Onderweg begon het al mooi. Bij elk geritsel moet je kijken wat het is. De chipmunks en eekhoorns en ander gespuis zijn allemaal weer goed wakker en aanwezig, dus het is altijd een grote verrassing wat je nu weer te zien gaat krijgen. Na de eerste oversteek van de dirtroad kwam er ineens een klein wezeltje in beeld, met een muis in zijn bekje. Net gevangen en die was hij naar zijn holletje aan het brengen. Wat zijn die krengen snel zeg! We hadden de filmcamera mee, maar die ukkies kun je echt niet op beeld zetten, tenzij ze vol in het open veld lopen. Dat was hier uiteraard niet zo. Hopperdiehop, zo vloog hij echt alle kanten op, tussen, onder en over bulten takken en hoog gras.

Uiteindelijk kwamen we bij de beek. Het was er lekker rustig en we hebben onze achterste maar weer mooi langs de waterkant op het gras geparkeerd. Ook hier speurden we naar enig teken van leven in en rond het water, maar er was niks te zien. Geen nood, we eten en drinken wat en genieten rustig van de natuur.
Ineens sprong er een beste vis vlak voor onze voeten uit het water. Ik schrok me rot, haha. Bleek dat er een smallmouth bass (geen idee hoe dat in het Nederlands te vertalen is) aan het jagen was op kleine visjes die daar in flinke scholen rondzwommen. Zijn plek om op die mini's te wachten was blijkbaar precies waar wij zaten. Zo hebben we dit schouwspel nog een paar keer vaker kunnen zien, echt heel mooi. De bass zal een cm of 25-30 lang zijn geweest, dus echt geen kleintje.

Terwijl we naar de bass en de mini-visjes aan het kijken waren, plonste er aan de andere kant van de beek ineens wat. Bleken er ineens 2 otters rond te zwemmen! Aan de overkant van de beek verstopten ze zich half onder de brug, maar nog steeds aan onze kant van de brug, zeg maar. En daar bleven ze vervolgens ook gewoon zitten. Eerst nog heel schuw met af en toe een paar oogjes en een neusje boven het water uit, maar op een gegeven moment begonnen ze territoriaal te worden en begonnen ze te grommen en een soort van te blaffen. Ze kwamen nu ook verder uit het water tevoorschijn en gingen af en toe op de boomstammen zitten die daar in het water lagen. Wilco is met de camera op de brug gaan staan en kon dus enorme mooie shots maken. Zo dichtbij, dat ga je waarschijnlijk niet weer zien. Ze hebben er echt heel erg lang gezeten.

Op de terugweg naar huis hebben we weer de nodige chipmunks etc gezien. Waarvan 1 prachtig op een betonblok bleef zitten, zie foto. Wat zijn het toch geinige beestjes.

Vandaag hadden we weer een wandeling in de planning, deze keer richting de boardwalk in de hoop om daar weer wat Gartner snakes te kunnen spotten. Daar hebben we er uiteindelijk 1 van gezien, maar die was zo klein en snel dat er geen beeldmateriaal van is.
In het bos daar is een vennetje, en met het warmere weer verwachtten wij dat er nu wel eens schildpadden konden zitten. Eenmaal daar was er niks te zien. We gingen op het bankje zitten wat daar staat en hebben rustig een kopje soep warm gemaakt. Ondertussen kwam er toch een schildpadje tevoorschijn, even later gevolgd door nog een ander. Dus ook zij mochten even voor model spelen!

Nou, dat was het wel weer voor deze week. Toch weer een best verhaal geworden!
Geniet vooral van de foto's.
Groetjes!